the painting is created by Maria Kazazi

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013



                 


Farewell song

           In memory of my father

I am looking for the most beautiful words
To write you a farewell song
For winters and summers on end
But naked is the pain and scared am I
To touch the notes barehanded.
Wagons come and go
Filled with souls
Born and dead
And I am left on my own
Upon the rails of memory,
Prey to the silence left behind
By trains drifting away from me,
Seeking for your traces so as not to forget you.

 It was the dusk of sadness
And the hovering of night,
The hope that was fading
In the corner of pain.

And it was the grey sparrows
That flew around us
On the last seconds
Of the day that was ending
When you spread your arms
To silently cut the fruits
Of the tree that was rooted
Deep in Hades’ abyss.

But, father, I did not see it
And I was longing
For the dawn to bring me back the light.
How could I ever know
That it would bring along
The unbearable void
Of your absence.

 Vaso Brataki

                             

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013




                                  

     Charioteer Night

In the crotch of silence
A smothered desire of flight
The final whistle of the train
That never reached an end.
And there we are on the platform
             Waiting
Our luggage full
Of worn coats …our dreams
At nights when the city is on sale
Like a courtesan
In dark and empty alleys
While poets
Bet their soul
On the chessboard of verses
With lush and lustful words
Who’s to win in love?
And Night, like a charioteer,
        Eyes   shut
With a flaming red scarf
In the colour of the heart
Holds the reins
For centuries to go,
Under the moon,
Imprisoning the neigh
That love awakens.

Lyrics: Vaso Brataki
Translated by Xaris Paraskevopoulou

  ΝΥΧΤΑ  ΗΝΙΟΧΟΣ

Στη διχάλα της σιωπής
πνιγμένη επιθυμία φυγής
το τελευταίο σφύριγμα της αμαξοστοιχίας
που δεν έφτασε στο τέρμα
Και μείναμε στην αποβάθρα
προσμένοντας
με τις βαλίτσες γεμάτες
τριμμένα πανωφόρια …τα όνειρά μας
τις νύχτες που η πόλη πουλιέται
σαν πόρνη πολυτελείας
σε σοκάκια σκοτεινά και άδεια,
ενώ οι ποιητές στων στίχων
τη σκακιέρα παίζουν την ψυχή τους,
με λόγια φιλήδονα και λάγνα
στον έρωτα ποιος θα κερδίσει.
Και η νύχτα ,σαν άλλος ηνίοχος,
έχοντας τα μάτια κλειστά
με ένα κόκκινο της φωτιάς μαντίλι
στο  χρώμα της καρδιάς
αιώνες τώρα κρατά τα ηνία,
κάτω από το φεγγάρι,
φυλακίζοντας το χλιμίντρισμα
που ξυπνά ο έρωτας.

Από  την ποιητική συλλογή« ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ » Εκδόσεις Γαβριηλίδη