the painting is created by Maria Kazazi

Σάββατο 9 Απριλίου 2011


( The painting is created by Maria Kazazi )
Night of a thousand moons


And there will always be
a pirate
Bearing in sight
A hundred moon's fire
That with the song of dolphins
Will seductively wharf the Night
And will skilfully disbark
The purple galleys,
Those carrying dreams
Upon the seas of heart.

And on the shore,
Instead of dance
There will always rise
Under the stars' glance
The aching song
Of a little sad mermaid
Desperately seeking
For the water of immortality
To wine her love
That scents of basil
On the windows of the Moon
Fearful that the dream might faint.

And there will always be
A moon , smiling,
When the dream will swirl
Like a flame in a massive fire.
Right then , will the Night become
A furnace
And the most beautiful maiden
Will spread the Trills of Love
Upon a sea of a thousand waves
When love will breathe
In the stars' arms
And that will be the moment
When tender boys
Will lovingly lean upon
The silence of the depths
To carefully read
The sobs that hide
In sealed shells' heart
waiting eternally
For a loving arm
To set them free .


lyrics :Vaso Brataki

Translated by Xaris Paraskevopoulou


Νύχτα με τα χίλια φεγγάρια


Και πάντα ένας πειρατής
που στο βλέμμα θα 'χει
την φωτιά εκατό φεγγαριών,
με το τραγούδι δελφινιών ,
πλάνα θα πλευρίζει την νύχτα
και τα μενεξεδιά βαπόρια,
που κουβαλούν όνειρα,
στις θάλασσες της καρδιάς ,
με μαεστρία θα λεηλατεί .
Και στην αμμουδιά ,
αντί για χορός θα αναστήνεται,
πάντα το πονεμένο τραγούδι ,
μικρής θλιμμένης γοργόνας,
κάτω από το βλέμμα των άστρων,
όταν απελπισμένα θα αναζητεί ,
το αθάνατο νερό ,
την αγάπη της να ποτίσει,
που σαν βασιλικός μοσχοβολά ,
στα παραθύρια του φεγγαριού,
μη και το όνειρο σβήσει.


Και πάντα το φεγγάρι θα χαμογελά,
όταν το όνειρο θα στροβιλίζεται ,
σαν σπίθα σε τρανή φωτιά.
Τότες και η νύχτα καμίνι θα γίνεται
και πανέμορφη κόρη ,
θα απλώνει τα ρω του έρωτα,
σε θάλασσα με χίλια κύματα ,
όταν η αγάπη θα ανασαίνει,
στη αγκάλη των άστρων.
Και τότες είναι,
που αμούστακα αγόρια ,
θα σκύψουν τρυφερά,
πάνω από την σιωπή των βυθών,
για να διαβάσουν προσεκτικά,
τα αναφιλητά που κρύβονται,
στην καρδιά σφραγισμένων οστράκων
που ολοένα περιμένουν,
τρυφερά να τα ελευθερώσει ένα χέρι,
την νύχτα  με το ολιόγιομο φεγγάρι
όταν η ανέμη του έρωτα
γέρνει ολοένα προς τα άστρα .

στίχοι :Βάσω Μπρατάκη