the painting is created by Maria Kazazi

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016

                   



           MUSE

And when
The night will fall
Like a basket
Full of rainy silence,
I will be the one
To tenderly whisper
-like the wave
Carrying dolphins’ secrets
To the coast-
That love rises secretly
There, in an Aegean’s cave.

And when,
That night time,
Will tenderly touch us
-when the sky quietly opens
Pandora’s secret box
Not knowing that it
Liberates
Black from Hades womb-
I will be the one
To tenderly whisper
«Fear not,
For the light rises
There, in stars’ embrace»

And when
Love will mirror itself on the moon
Like a broken red pomegranate,
Its flaming moments like grains of fire,
And night under its arm
will keep
the little sailor’s song

as a charm,
I will be the one
To tenderly whisper
The most beautiful
Love songs
Like a sweetly singing
Muse
There, under the moonlight.    

Vaso  Brataki      

Η ΜΟΥΣΑ

Και όταν
το δειλινό θα βαραίνει,
σαν ένα πανέρι γεμάτο,
από βροχερή σιωπή,
εγώ θα είμαι αυτή,
που τρυφερά θα σου ψιθυρίζει,
σαν το κύμα στό ακρογιάλι,
που στην ράχη του φέρνει,
των δελφινιών τα μυστικά,
πως ο έρωτας κρυφά ανασταίνεται,
εκεί σε μια σπηλιά του Αιγαίου.


Και όταν
τρυφερά μας αγγίξει,
εκείνη του δειλινού η ώρα,
που ο ουρανός αθόρυβα ανοίγει,
το μυστικό κουτί της πανδώρας,
μην ξέροντας πως ελευθερώνει,
το μαύρο από την μήτρα του Άδη,
εγώ θα είμαι αυτή,
που τρυφερά θα σου ψιθυρίζει,
μην φοβάσαι
και το φως ανασταίνεται,
εκεί στην αγκαλιά των άστρων.


Και όταν
ο έρωτας στο φεγγάρι καθρεφτίζεται,
σαν ένα σπασμένο κόκκινο ρόδι,
με σπόρια φωτιάς, τις πύρινες στιγμές του
και η νύχτα παραμάσχαλα ,
για φυλαχτό φέρνει,
το τραγούδι του μικρού ναύτη,
εγώ θα είμαι αυτή,
που τρυφερά θα σου ψιθυρίζει,
τα πιο όμορφα τραγούδια για την αγάπη,
σαν άλλη γλυκόλαλη μούσα που ανασταίνεται,
εκεί στο φως κάτω από το φεγγάρι.

Βάσω  Μπρατάκη