traveller of dream...

( The painting is created by Maria Kazazi )

Night of a thousand moons

And there will always be

a pirate

Bearing in sight

A hundred moon's fire

That with the song of dolphins

Will seductively wharf the Night

And will skilfully disbark

The purple galleys,

Those carrying dreams

Upon the seas of heart.

And on the shore,

Instead of dance

There will always rise

Under the stars' glance

The aching song

Of a little sad mermaid

Desperately seeking

For the water of immortality

To wine her love

That scents of basil

On the windows of the Moon

Fearful that the dream might faint.

And there will always be

A moon , smiling,

When the dream will swirl

Like a flame in a massive fire.

Right then , will the Night become

A furnace

And the most beautiful maiden

Will spread the Trills of Love

Upon a sea of a thousand waves

When love will breathe

In the stars' arms

And that will be the moment

When tender boys

Will lovingly lean upon

The silence of the depths

To carefully read

The sobs that hide

In sealed shells' heart

waiting eternally

For a loving arm

To set them free .

lyrics :Vaso Brataki

Translated by Xaris Paraskevopoulou

Νύχτα με τα χίλια φεγγάρια

Και πάντα ένας πειρατής

που στο βλέμμα θα 'χει

την φωτιά εκατό φεγγαριών,

με το τραγούδι δελφινιών ,

πλάνα θα πλευρίζει την νύχτα

και τα μενεξεδιά βαπόρια,

που κουβαλούν όνειρα,

στις θάλασσες της καρδιάς ,

με μαεστρία θα λεηλατεί .

Και στην αμμουδιά ,

αντί για χορός θα αναστήνεται,

πάντα το πονεμένο τραγούδι ,

μικρής θλιμμένης γοργόνας,

κάτω από το βλέμμα των άστρων,

όταν απελπισμένα θα αναζητεί ,

το αθάνατο νερό ,

την αγάπη της να ποτίσει,

που σαν βασιλικός μοσχοβολά ,

στα παραθύρια του φεγγαριού,

μη και το όνειρο σβήσει.

Και πάντα το φεγγάρι θα χαμογελά,

όταν το όνειρο θα στροβιλίζεται ,

σαν σπίθα σε τρανή φωτιά.

Τότες και η νύχτα καμίνι θα γίνεται

και πανέμορφη κόρη ,

θα απλώνει τα ρω του έρωτα,

σε θάλασσα με χίλια κύματα ,

όταν η αγάπη θα ανασαίνει,

στη αγκάλη των άστρων.

Και τότες είναι,

που αμούστακα αγόρια ,

θα σκύψουν τρυφερά,

πάνω από την σιωπή των βυθών,

για να διαβάσουν προσεκτικά,

τα αναφιλητά που κρύβονται,

στην καρδιά σφραγισμένων οστράκων

που ολοένα περιμένουν,

τρυφερά να τα ελευθερώσει ένα χέρι,

την νύχτα  με το ολιόγιομο φεγγάρι

όταν η ανέμη του έρωτα

γέρνει ολοένα προς τα άστρα .

στίχοι :Βάσω Μπρατάκη