Absence
It was a silent afternoon
When rain's whisper
Was rhythmically accompanying
Time's steps,
And it was my heart that
was nostalgically digging into
The asses of remembrance
For the rose petals of fire
When autumn was marching hastily
Like a young child,
Dishevelled,
With all the winds in his hair
Sweetly singing
Bringing bunches of golden leaves
Into his arms.
And it was my heart
The little leaf that wore the fire
And vanished quivering
On the dark trees of dusk.
It was a rainy afternoon
When hours were marching hastily
At a gait of invisible soldiers
Towards time's fainting,
And the remembrance of our love
was the sad song of a violinist
That played under the rain
When the music notes
Like birds
Brought to me from far away
A melancholy,
Dripping with grey.
And on the wall of waiting
A naked rotten nail
Declaring your absence
When the last lucid moments
were migrating forever
To the other side
Of the sun.
lyrics :Vaso Brataki
translated by Xaris Paraskevopoulou
Η απουσία
Ήταν ένα απόγευμα σιωπής
όταν ο ψίθυρος της βροχής ρυθμικά
συνόδευε του χρόνου τα βήματα
και ήταν η καρδιά μου που έψαχνε
νοσταλγικά μέσα στις στάχτες
της θύμισης ροδοπέταλα φωτιάς
όταν το φθινόπωρο πορευόταν βιαστικά
μικρό αναμαλλιασμένο παιδί
με όλους τους αέρηδες στα μαλλιά
γλυκά να του σιγοτραγουδούν
φέρνοντας στην αγκαλιά
αρμαθιές από χρυσαφιά φύλλα.
Και ήταν η καρδιά μου
το φυλλαράκι που ντύθηκε τη φωτιά
και τρέμοντας φυλλορροούσε
στου δειλινού τα σκοτεινά δέντρα.
Ήταν ένα απόγευμα βροχής
όταν ο χρόνος πορεύονταν βιαστικά
με το βηματισμό αόρατων φαντάρων
προς τα εκεί που έσβηνε ο χρόνος,
και ήταν η θύμιση της αγάπης μας
το μελαγχολικό τραγούδι του βιολιστή
που έπαιζε κάτω από τη βροχή
όταν οι νότες της μουσικής
σαν πουλιά μού έφερναν από μακριά
τη μελαγχολία που έσταζε γκρίζο.
Και στον τοίχο της προσμονής
ένα γυμνό σκουριασμένο καρφί
που δήλωνε την απουσία σου
όταν οι τελευταίες στιγμές από φως
σαν πουλιά αποδημούσαν για πάντα
στην άλλη πλευρά του ήλιου.
Βάσω Μπρατάκη
Από την ποιητική συλλογή
" ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ "
