On the border of silence

On the border of silence

I will always be invited by a verse of yours

To walk barefooted

Towards the dream

That unfolds in the chambers of sleep.

When the tiny spider of the night

Will silently knit

Its dun steel nets

Wanting to imprison the resistances

Of the city that bows

To the citadel of the stars,

When her stone boys

Will wake in the arms of the dream

And love’s thirst will resurrect

On their half open lips.

And each time my heart

Will beat panicky

Like the heart of the hare

With its big red eyes

Standing tremblingly still

In front of the headlights of a car

That slides like a snake hastily

On the highways of the night with no borders.

Vaso Brataki

     ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Στα σύνορα της ατέρμονης σιωπής

πάντα ένας στίχος σου θα με καλεί

προς το όνειρο ξυπόλητη να περπατήσω

που ξεδιπλώνεται στις κάμαρες του ύπνου.

Όταν η μικρή αράχνη της νύχτας

θα πλέκει σιωπηλά

τα γκριζόμαυρα ατσάλινά της δίχτυα

θέλοντας να φυλακίσει τις αντιστάσεις

της πόλης που υποκλίνεται

στην ακρόπολη των άστρων,

όταν τα πέτρινα αγόρια της

θα ξυπνήσουν στα μπράτσα του ονείρου

και η δίψα του έρωτα θα αναστηθεί

στα μισάνοιχτα χείλη τους.

Και κάθε φορά η καρδιά μου

αλαφιασμένη θα χτυπά

σαν την καρδιά του λαγού

με τα μεγάλα κόκκινα μάτια

όταν στέκει τρέμοντας ακίνητος

μπροστά στους προβολείς του αυτοκινήτου

που γλιστρά σαν φίδι βιαστικά

στις λεωφόρους της ασύνορης νύχτας .

Βάσω  Μπρατάκη

                           

                   

           MUSE

And when

The night will fall

Like a basket

Full of rainy silence,

I will be the one

To tenderly whisper

-like the wave

Carrying dolphins’ secrets

To the coast-

That love rises secretly

There, in an Aegean’s cave.

And when,

That night time,

Will tenderly touch us

-when the sky quietly opens

Pandora’s secret box

Not knowing that it

Liberates

Black from Hades womb-

I will be the one

To tenderly whisper

«Fear not,

For the light rises

There, in stars’ embrace»

And when

Love will mirror itself on the moon

Like a broken red pomegranate,

Its flaming moments like grains of fire,

And night under its arm

will keep

the little sailor’s song

as a charm,

I will be the one

To tenderly whisper

The most beautiful

Love songs

Like a sweetly singing

Muse

There, under the moonlight.    

Vaso  Brataki      

Η ΜΟΥΣΑ

Και όταν

το δειλινό θα βαραίνει,

σαν ένα πανέρι γεμάτο,

από βροχερή σιωπή,

εγώ θα είμαι αυτή,

που τρυφερά θα σου ψιθυρίζει,

σαν το κύμα στό ακρογιάλι,

που στην ράχη του φέρνει,

των δελφινιών τα μυστικά,

πως ο έρωτας κρυφά ανασταίνεται,

εκεί σε μια σπηλιά του Αιγαίου.

Και όταν

τρυφερά μας αγγίξει,

εκείνη του δειλινού η ώρα,

που ο ουρανός αθόρυβα ανοίγει,

το μυστικό κουτί της πανδώρας,

μην ξέροντας πως ελευθερώνει,

το μαύρο από την μήτρα του Άδη,

εγώ θα είμαι αυτή,

που τρυφερά θα σου ψιθυρίζει,

μην φοβάσαι

και το φως ανασταίνεται,

εκεί στην αγκαλιά των άστρων.

Και όταν

ο έρωτας στο φεγγάρι καθρεφτίζεται,

σαν ένα σπασμένο κόκκινο ρόδι,

με σπόρια φωτιάς, τις πύρινες στιγμές του

και η νύχτα παραμάσχαλα ,

για φυλαχτό φέρνει,

το τραγούδι του μικρού ναύτη,

εγώ θα είμαι αυτή,

που τρυφερά θα σου ψιθυρίζει,

τα πιο όμορφα τραγούδια για την αγάπη,

σαν άλλη γλυκόλαλη μούσα που ανασταίνεται,

εκεί στο φως κάτω από το φεγγάρι.

Βάσω  Μπρατάκη                      

         ΣΤΟΝ  ΙΣΚΙΟ ΕΝΟΣ ΜΠΛΟΥΖ

Για σένα θα βρω τις πιο όμορφες λέξεις

Άγγελε μου ,άγγελε της νύχτας ,

και τον έρωτά μου για σένα θα ντύσω

όταν στα σκαλοπάτια ενός μπλουζ

θα σέρνεται η ψυχή μου.

Κι ας ήρθαν μαύρα πουλιά

που έφεραν στο ράμφος

του πανικού τη μοναξιά.

κι ας έκλεισαν τα παραθυρόφυλλα

τη νύχτα απέξω

κι ας έγιναν οι ώρες μου σκοτεινά κελιά,

εγώ πάντα έξω από την πόρτα του ονείρου

θα σου αφήνω τα κλειδιά.

Για σένα θα γράψω τα πιο όμορφα μπλουζ

Άγγελε μου, άγγελε της νύχτας,

κι ας είναι άδειο βιβλίο οι νύχτες σου,

εγώ με τις νότες μου θα ημερέψω τη σιωπή τους

και το αγρίμι του έρωτα θα ξυπνήσω

κάτω από την ομπρέλα της μουσικής μου

και με αγωνία θα ψάχνω στο μαύρο των ματιών σου

τα σημάδια του έρωτα. 

Και πριν το ξημέρωμα μας βρει

εγώ θα είμαι πάντα αυτή που θα τρέχει

ερωτευμένη παιδούλα ξυπόλητη

στις αυλές του ουρανού τα άστρα να σου φέρω

για να φωτίσω αγάπη μου τα όνειρά σου.

Από την ποιητική συλλογή

«  ΝΥΧΤΑ  ΗΝΙΟΧΟΣ »

Εκδόσεις Γαβριηλίδη

In the shadow of a blues

I will find the most beautiful words

My Angel ,angel of the night,

To vest my love for you

When my soul will crawl

On the stairs of a blues.

Even if black birds came

Baring panic’s solitude

On their breaks.

Even if shutters

Left the night outside

Even if my hours became dark cells,

I will always leave the keys

On the dream’s door.

                

I will write the most beautiful blues for you,

My Angel, angel of the night ,

Even if your nights are an empty book,

I will pacify their silence with my notes

And I will wake the beast of love

Under my music’s umbrella

And I will desperately seek in the black of your eyes

The signs of love.

And right before dawn

I will always be the one that rushes,

A barefoot girl, in love,

To bring the stars on sky’s courts to you

To light up your dreams, my love.

Vaso Brataki

                 

Farewell song

           In memory of my father

I am looking for the most beautiful words

To write you a farewell song

For winters and summers on end

But naked is the pain and scared am I

To touch the notes barehanded.

Wagons come and go

Filled with souls

Born and dead

And I am left on my own

Upon the rails of memory,

Prey to the silence left behind

By trains drifting away from me,

Seeking for your traces so as not to forget you.

 It was the dusk of sadness

And the hovering of night,

The hope that was fading

In the corner of pain.

And it was the grey sparrows

That flew around us

On the last seconds

Of the day that was ending

When you spread your arms

To silently cut the fruits

Of the tree that was rooted

Deep in Hades’ abyss.

But, father, I did not see it

And I was longing

For the dawn to bring me back the light.

How could I ever know

That it would bring along

The unbearable void

Of your absence.

 Vaso Brataki

                             

                                  

     Charioteer Night

In the crotch of silence

A smothered desire of flight

The final whistle of the train

That never reached an end.

And there we are on the platform

             Waiting

Our luggage full

Of worn coats …our dreams

At nights when the city is on sale

Like a courtesan

In dark and empty alleys

While poets

Bet their soul

On the chessboard of verses

With lush and lustful words

Who’s to win in love?

And Night, like a charioteer,

        Eyes   shut

With a flaming red scarf

In the colour of the heart

Holds the reins

For centuries to go,

Under the moon,

Imprisoning the neigh

That love awakens.

Lyrics: Vaso Brataki

Translated by Xaris Paraskevopoulou

  ΝΥΧΤΑ  ΗΝΙΟΧΟΣ

Στη διχάλα της σιωπής

πνιγμένη επιθυμία φυγής

το τελευταίο σφύριγμα της αμαξοστοιχίας

που δεν έφτασε στο τέρμα

Και μείναμε στην αποβάθρα

προσμένοντας

με τις βαλίτσες γεμάτες

τριμμένα πανωφόρια …τα όνειρά μας

τις νύχτες που η πόλη πουλιέται

σαν πόρνη πολυτελείας

σε σοκάκια σκοτεινά και άδεια,

ενώ οι ποιητές στων στίχων

τη σκακιέρα παίζουν την ψυχή τους,

με λόγια φιλήδονα και λάγνα

στον έρωτα ποιος θα κερδίσει.

Και η νύχτα ,σαν άλλος ηνίοχος,

έχοντας τα μάτια κλειστά

με ένα κόκκινο της φωτιάς μαντίλι

στο  χρώμα της καρδιάς

αιώνες τώρα κρατά τα ηνία,

κάτω από το φεγγάρι,

φυλακίζοντας το χλιμίντρισμα

που ξυπνά ο έρωτας.

Από  την ποιητική συλλογή« ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ » Εκδόσεις Γαβριηλίδη